توضیحات:
چکیده:

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر سرمایه فرهنگی و عادت واره بر طلاق عاطفی بوده است. در پژوهش حاضر، از روش پیمایشی از نوع تبیینی استفاده شده است. ابزار اندازه¬گیری پرسشنامه‌ محقق ساخته می باشد. جامعه آماری این پژوهش زنان متأهل 25تا 70سال می‌باشند که به مراکز مشاوره در منطقه سه تهران مراجعه کرده بودند. با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی ساده، حجم نمونه برابر با 230 نفر به عنوان پاسخگویان تحقیق انتخاب شدند. متغیر وابسته‌ی تحقیق میزان طلاق عاطفی بوده که سعی شد اثرات برخی از متغیرهای مستقل (انواع سرمایه فرهنگی و عادت واره) بر آن مورد سنجش قرار گیرد. همچنین برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش آمار توصیفی و جداول مربوطه و نمودارهای آن و برای آزمون فرضیات نیز از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون استقلال، رگرسیون و آزمون تحلیل واریانس استفاده کرده‌ایم. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که درصد بالایی از اعضای نمونه با سطح بالایی از طلاق عاطفی مواجه می‌باشند. وجود تأثیر عادت واره ها بر طلاق عاطفی مورد تأیید قرار گرفته است که در بین مؤلفه های عادت واره بالاترین تأثیر بر طلاق عاطفی را مؤلفه ارتباطات اجتماعی داشته است. اما طبق یافته‌های پژوهش تأثیر انواع سرمایه‌های فرهنگی(تجسم یافته، عینیت یافته، نهادینه شده) بر طلاق عاطفی معنادار نمی‌باشد.